Ben bu dünyayı bir yolculuğa benzetiyorum. Sanki hayatın iyi veya kötü şekillenmesi için bizim önümüzde bir tren yolculuğu var. Yolcunun hangi trene bineceği kendisine bağlıdır. Ama hangisine binerse binsin, tercihinin bir karşılığı olacaktır. Ve bir gün gelecek; tren o yolcuyu son durakta indirecek. Belki tren yoluna devam edecek ama yolcu için yol bitmiştir, hedefe varmıştır.
Mevsimler değişiyor; günler, aylar, haftalar... Yaz mevsiminin sıcağı kavurucu oluyor. Sonra, sonbahar rüzgarıyla savuruyor yaprakları. Kış desen, doğayı beyaz bir örtüyle sarıp sarmalıyor. Acaba doğanın kendine özgü bir battaniyesi mi var? Yazı ayrı güzel, kışı ayrı... Hiçbiri de birbirinin yerini tutmuyor. Hepsi kendine has güzellikte.
Yaşamak o kadar güzel ki... Hayat, akıp giden bir nehir gibi. Her şey kendi içinde bir yolculukta. Oysa ne kadar da kısa bir yolculuk, değil mi?
Yasemin ÖZÇELİK
BİR YILDIZ DAHA KAYARKEN: ŞABAN HOCA GİTMESİN…
Miray Kuşun Penceresi
ÖZGÜRLÜK NEYDİ?
Engin Emen
Su;
Tarık Ümit Yanık
Teknolojinin Hızı ve İnsan Sabrı
Ceren Uzunali Sipahi
GÖRÜNÜR OLMAK
Tuğba Kişmir
SAHİ NEDİR HİCRET ETMEK?
Hatice Kestioğlu
Bir Öğrencinin Kalbinden Satırlara Dökülen Vefa:
Mahiye Morgül
Rize Nere Çanakkale Nere
AV.ATEŞ HATİNOĞLU
Bu yüzden Türk milleti zamana , mekana ve mesafelere çekilmiş ; Allah’ın kılıcıdır.
Sebahat Karagöz
AYIP ETTİN CEM KÖKSAL !
